Piazzetta Duca d'Aosta
De officiële naam Duca D'Aosta komt van het feit dat de locatie was gewijd aan Emmanuel-Philibert van Savoye, hertog van Aosta.Op dit plein staat zelfs het Teatro Augusteo , gebouwd tussen 1926 en 1929 . Het kleine plein werd een jaar vóór de inhuldiging van het theater in 1928 aangelegd als verbreding voor passagiersverkeer van de nieuwe Centrale Kabelspoorweg , waarvan het eindstation zich vandaag de dag nog steeds op dit plein bevindt en het historische centrum van Napels verbindt met de wijk Vomero .
Augusteo / Funicolare di Montesanto
Augusteo-------------De funicolare verbindt ‘Napels boven’ en ‘Napels beneden’ met elkaar. Er zijn 4 verschillende funicolare lijnen. Op de weg omhoog zijn er ook tussenstops, waar je halverwege de heuvel uit kunt stappen. Hieronder vind je een overzicht van alle funicolare stations en lijnen.Station Montesanto is vernoemd naar de buurt die je tussen Piazza Dante en Quartieri Spagnoli vindt. Vanaf dit station gaan er treinen de stad uit, maar je hebt er dus ook een funicolare lijn. De eindhalte is Morghen in Vomero. Ook vanaf hier ben je in een paar minuten lopen bij Castel Sant’Elmo en het uitzichtpunt San Martino. Montesanto station is het funicolare station dat het dichtst bij het historisch centrum ligt. Ook ligt het tegen de Pignasecca markt en de Quartieri Spagnoli aan.Locatie: Funicolare MontesantoTijden: 07:00 tot 22:00Frequentie: elke 10 minutenDe Montesanto Funicular werd geopend in 1891 en vervoert meer dan 4 miljoen passagiers per jaar.
Piazza Ferdinando Fuga
Piazza Ferdinando Fuga , in de volksmond bekend als piazzetta Fuga vanwege zijn bescheiden omvang en in de fascistische periode piazza Franco Belfiore genoemd ter nagedachtenis aan een jonge fascist die sneuvelde tijdens een gevecht in 1921, is een plein in Napels gelegen in de wijk Vomero . Het is opgedragen aan Ferdinando Fuga , de architect die veel van zijn belangrijkste werken in Napels maakte, waaronder de Girolamini -kerk en de Real Albergo dei Poveri .Obelisco del maestro MazzellaSculptuur, een soort obelisk, van beeldhouwer Luigi Mazzella , genaamd "Homage aan de kunstenaar Ennio Tomai ", een beeldhouwer uit de Abruzzen die naar Napels, die Mazzella's leraar was. Het is een bronzen beeld van 5 meter hoog, dat op 14 december 2016 werd ingehuldigd. Het beeld vertegenwoordigt, in de gedachte van de auteur, de ontmoeting tussen de naturalistische kunst van Tomai en de informele kunst van Mazzella.
Vomero
Dit ‘andere’ stadscentrum heet Vomero en ligt op de heuvel die dezelfde naam heeft. Dit stuk stad ontstond aan het einde van de negentiende eeuw, als onderdeel van de grondige stadsvernieuwing na de zware cholera-epidemie van 1884.Al dwalend door Vomero ontdek je een Napels dat veel meer lijkt op andere Europese steden die je kentStraatvoedsel in VomeroHeb je ooit gehoord van pizza al metro ? Het is een soort lange pan pizza die zijn oorsprong vindt op het schiereiland Sorrento. Sommige zijn wel een of twee meter lang, vandaar de naam. Het lijkt op een focaccia met toppings, en Vomero is de beste wijk om het te proberen.Probeer het hier:Fermo pizza ( Via Francesco Cilea, 139 ) heeft heerlijke plakken pizza die rijkelijk belegd zijn met kleverige kaas.Golocious Pizzeria (afhaalloket op Via Domenico Cimarosa, 144 ) biedt creatieve toppings zoals spek en cheddar of zoete aardappelfrietjes.Napolitanen zijn dol op burgers, en niemand doet dat beter dan social media-sensatie Puok . Ze serveren super sappige burgers met unieke garnering zoals knapperige pindakaas en rijke gekarameliseerde uien. Er is geen zitplaats, dus wees voorbereid om staand te eten of zoek een stoepje om op te zitten!Traditionele restaurants in VomeroHoewel streetfood erg populair is in Vomero, zijn er ook een aantal geweldige eetgelegenheden waar u uitgebreid kunt eten.Enrico Porzio pizzeria op de hoofdstraat Via Scarlatti maakt overheerlijke traditionele Napolitaanse pizza. Mis hun Margherrico niet — deze wordt geserveerd met verse buffelmozzarella bovenop de pizza, plus een met kaas gevulde korst.Santarosa Trattoria ( Via Luca Giordano, 20a ) serveert traditionele Napolitaanse gerechten, zoals pasta faglioli e cozze , of romige pasta met bonen en mosselen.Bij Vienm a Truvà ( Via Michele Kerbaker, 108 ) worden royale porties pasta geserveerd en verschillende variaties van zelfgemaakte gehaktballen.Zoete lekkernijen in VomeroWe kunnen deze gids niet afsluiten zonder een aantal aanbevelingen te geven voor de zoetekauw:La Carlotteria , een banketbakkerij die gerund wordt door een vrouw, kreeg in 2023 een vermelding in Gambero Rosso , een van de bekendste en meest exclusieve culinaire gidsen in Italië.Chalet Ciro serveert heerlijke warme graffa , vers gefrituurde donuts met een laagje suiker.Il Gelato Menella ( Via Alessandro Scarlatti, 97 ) behoort tot de beste gelato die we ooit hebben geproefd en verdient een ereplaats op de lijst van beste plekken voor gelato in Italië .
Piazza Vanvitelli
In het hart van de wijk Vomero is Piazza Vanvitelli een embleem van de Napolitaanse stadsplanning vanaf het einde van de 19e eeuw , aangedreven door de hygiënistische beweging.Het achthoekige Piazza Vanvitelli is het elegante hart van de wijk Vomero, met zijn cafés en gelatoverkopers die iedereen aantrekken, van in bont geklede, cappuccino-drinkende signore tot Snapchat-tieners die een avondje uit zijn. De Via Scarlatti, de belangrijkste winkelstraat van de wijk, loopt dwars door het plein. Dit plein is vernoemd naar Luigi Vanvitelli, de zoon van de Nederlandse schilder Caspar van Wittel (die in Italië Gaspare Vanvitelli werd genoemd).Luigi Vanvitelli was de architect van onder andere de Reggia di Caserta, maar ontwierp ook de loggia aan het Piazza Dante in het historisch centrum van Napels.Op het Piazza Vanvitelli is het een komen en gaan van mensen, vooral met de scooter en de metro. Halte Vanvitelli van linea 1 ligt namelijk meteen onder het plein.
Pizzeria Errico Porzio Vomero
Barrio Botanico
Als je buiten langs het steegje loopt, kun je niet vermoeden dat er op de binnenplaats van het gebouw een modern terras te vinden met tuinen en planten en bloemen als inspiratie. Het is ingericht met zorg voor alle details, van de koffiekopjes tot de heerlijke stoelen. Fotogeniek!
Via Alessandro Scarlatti
Deze bruisende Vomero-straat ontleent zijn naam aan de in Sicilië geboren Alessandro Scarlatti, een beroemde barokcomponist die bekendstaat als de oprichter van de Napolitaanse operaschool. De straat zelf is beroemd om zijn winkels en cafés, die een groot aantal welgestelde Napolitanen aantrekken voor een kopje koffie of een beetje winkeltherapie.In het midden van de straat staat de controversiële fontein van Ernesto Tatafiore, Fontana Itaca di Tatafiore , die door sommige plaatselijke bewoners spottend wordt vergeleken met een marktkuip voor paling.
Villa Floridiana
Via Domenico Cimarosa, 77Deze villa ligt midden op de Vomero-heuvel en was het zomerhuis van de hertogin van Floridia, Lucia Migliaccio, de vrouw van koning Ferdinand van Bourbon van het koninkrijk van de twee Siciliën. Toen het landgoed in 1816 door de koning werd gekocht, stond er al een gebouw, dat in 1817-19 door de architect Antonio Niccolini werd omgebouwd tot een neoklassieke villa. De villa heeft een tuin met een grote groene ruimte en wandelpaden door bosgebieden. Er is een uitkijkpunt aan de achterkant van het huis via een grote stenen trap, die een geweldig uitzicht biedt over de stad en de golf. Er is ook een café en een grote vijver vol met schildpadden!.In 1911 verwierf de villa de toegepaste kunstcollectie van Placido de Sangro, hertog van Martina. Deze bestond uit glas, ivoor, koraal en vooral een grote porselein- en majolicacollectie. Er zijn zeldzame stukken uit de 16e eeuw tot het begin van de 18e eeuw afkomstig uit porseleinfabrieken in Frankrijk, Duitsland, Japan en China.Het park van Villa Floridiana (hoofdingang aan de Via Domenico Cimarosa, 77) is een van de weinige grote groene ruimtes in de stad. Het is letterlijk een verademing, en bovendien de beste picknickplek in de buurt! Het is doorgaans elke dag geopend, behalve op dinsdag.De Villa zelf herbergt een klein museum voor decoratieve kunst, voor liefhebbers van keramiek of houtbewerking. Andere trekpleisters van het park zijn een adembenemend uitzicht op zee achter de villa, een charmante kleine schildpaddenvijver en een speeltuin voor kinderen.Zoek ook naar het verborgen kattendorp - ja, een echt klein dorpje met kleine huisjes - genesteld in het struikgewas bij het hoofdgazon. Als je van de villa afkijkt, is het aan de rechterkant. Zelfs als je het niet vindt, is het park vol met vrij rondlopende en (meestal) vriendelijke katten. Gratis toegang elke eerste zondag van de maand.Openingstijden Museum en Park: Ma - Zo 08.30 - 19.00
Certosa di San Martino klooster
De architect een beeldhouwer Tino di Camaino kreeg de verantwoordelijk op zich om het karthuizer klooster San Martino (in het Italiaans Certosa di San Martino) te gaan bouwen. De bouw van dit klooster in Napels startte in 1325. Van het oorspronkelijk bouwwerk resteert alleen nog de gotische kelder, wat overigens een knap staaltje ingenieurswerk is. Het kartuizerklooster kreeg in de loop van 5 eeuwen steeds opnieuw te maken met verschillend restauratiewerk.Een van de beroemdste stukken van het museum is de Napolitaanse kerststal, die dateert uit de 18e eeuw. Deze weergave van de kerststal wordt gekenmerkt door veel aandacht voor detail en een verscheidenheid aan karakters die typerend zijn voor die tijd.Het complex op de Vomero berg werd tijdens de revolutie van 1799 beschadigd en bezet door de Fransen. De kartuizers werden in deze periode onderdrukt door de koning. Toen de onderdrukking werd opgeheven in 1804 konden de monniken terug naar San Martino. In 1812 werd het klooster gebruikt door het leger voor oorlogsslachtoffers. In 1831 verliet het leger het klooster voor het nodige restauratiewerk. Uiteindelijk in 1836 vestigden een kleine groep monniken zich permanent tot 1866. Toen werd San Martino door Giuseppe Fiorelli tot museum omgevormd als afzonderlijke afdeling van het Nationaal Museum. 1867 was het jaar dat het museum werd opengesteld voor het grote publiek. Je vindt het klooster pal naast Castel Sant' Elmo. Deze twee gebouwen typeren het uiterlijk van de berg Vomero. Vandaag de dag is Certosa di San Martino nog steeds een museum waar je talloze schilderijen en beelden vindt vanaf de 15e eeuw en daarna, maar zelfs ook oude koetsen en kerststallen. Andere hoogtepunten van San Martino zijn de binnentuinen en kloostergang van 'Il Chiostro Grande'.TicketsStandaard tickets klooster € 6,00Gereduceerd tarief € 2,00TijdenDonderdag t/m dinsdag: 8:30 - 16:00 uurWoensdag gesloten
Castel Sant'Elmo
De Vomeroheuvel is het hoogste punt van Napels. Op de top staat het imposante kasteel Sant’Elmo dat vanuit vrijwel ieder punt in de stad is te zien. De oudste delen van dit fort stammen uit 1329. Na de explosie van een munitieopslagruimte in 1599 werd het kasteel grondig verbouwd en kreeg het zijn huidige stervorm met zes punten. Dat is een opmerkelijk detail, de meeste verdedigingsforten hadden vijf punten. Waarom Sant’Elmo er zes heeft, is onduidelijk. Naast verdedigingsfort werd het kasteel ook gebruikt als gevangenis, ondergronds bevinden zich de cellen.Bij het fort van Castel Sant' Elmo kijk je op indrukwekkende wijze neer op Napels. Het fort is gelegen op de top van de Vomero heuvel en bied je daarnaast een buitengewoon vergezicht uitgestrekt van het achterland tot de eilanden en van het schiereiland Sorrento tot de Vesuvius. De hoge ligging, de grote gracht en de zeshoekige stervorm maken van dit fort een toeristische trekpleister in Napels.De eerste documentatie over Castel Sant' Elmo dateert terug naar de tweede helft van de 13e eeuw. Roberto van Anjou gaf opdracht aan architect en beeldhouwer Tino di Camaino om in 1329 te beginnen aan de werkzaamheden van Castel Sant' Elmo. Tussen 1537 en 1547 begon onderkoning Don Pedro de Toledo met wederopbouw werkzaamheden. Met als resultaat het zeshoekige fort wat we nu kennen. Een explosie in 1587 verwoestte een groot deel van het kasteel. De wederopbouw kwam op naam van architect Domenico Fontana.Het indrukwekkende bouwwerk, deels opgetrokken uit tufsteen, prijkt majestueus op een hoogte van tweehonderdvijftig meter boven de zeespiegel. De oorsprong van het kasteel gaat terug tot rond 1275, toen het bekend stond als Belforte, een versterkte Angevijnse residentie. Pas in de zestiende eeuw kreeg het zijn prachtige stervormige vorm met zes punten, dankzij Don Pedro de Toledo en de Spaanse architect Pedro Luis Escrivà. Don Pedro de Toledo, neef van de onderkoning, was de eerste bewoner van het kasteel. Zijn grafmonument bevindt zich in de sacristie van de kerk op het Piazza d’Armi van het kasteel.In de volgende eeuwen fungeerde het kasteel vaak als gevangenis, waar bekende personen zoals Tommaso Campanella, beschuldigd van ketterij, en patriotten van de Napolitaanse revolutie van 1799, zoals Gennaro Serra, Mario Pagano en Luigia Sanfelice, werden gevangengezet. Na zijn rol als Bourbon-bolwerk diende het kasteel tot 1952 als militaire gevangenis. Vervolgens werd de vesting overgedragen aan het Militaire Domein tot 1976, het jaar waarin een grootschalige restauratie begon onder toezicht van het Provveditorato alle Opere Pubbliche della Campania. Deze restauratiewerkzaamheden maakten het mogelijk om de oorspronkelijke structuur te herstellen, met het blootleggen van oude paden, loopbruggen en ondergrondse ruimtes.Het Sant' Elmo kasteel van Napels kreeg meer bekendheid door haar rol in de Revolutie van 1799. Een groep intellectuelen maakten zich meester van het fort en riepen de Napolitaanse Republiek uit. Dit geheel geïnspireerd door de Franse Revolutie. In de 19e eeuw diende het fort als gevangenis. Eerst door de Bourbons, daarna door de Nationale Garde. Na restauratiewerkzaamheden werd Castel Sant' Elmo het hoofdkantoor van het Polo Museale della Campania, het musea netwerk van Campanië.Sinds 2010 bevindt zich binnen de kasteelmuren op het Piazza d’Armi het Museo Novecento a Napoli. Het museum heeft als doel om een gedetailleerd beeld te schetsen van de Napolitaanse kunstscène tussen 1900 en 1980. Met meer dan honderdzeventig werken van negentig lokale kunstenaars, aangevuld met bijdragen van niet-Napolitaanse meesters die hun stempel op de stad drukten, biedt het museum een rijke verzameling. De kunstwerken, variërend van publieke bezittingen tot schenkingen en langdurige leningen van particuliere verzamelaars, vormen een levendige weergave van de vernieuwende bewegingen en diverse stromingen die de culturele geschiedenis van Napels hebben beïnvloed. Een bezoek aan dit museum is een reis door de tijd, waar de artistieke ziel van de stad tot leven komt in kleurrijke en betekenisvolle creaties.Bezoek Scaturchio, een gerenommeerde Napolitaanse banketbakkerij met een vestiging in het kasteel. Hier kun je neerstrijken voor een overheerlijke babà terwijl je geniet van een adembenemend panoramisch uitzicht over de stad. Een perfecte combinatie voor een ultiem genietmomentje!Het verhaal begint aan het begin van de 20e eeuw, toen de Napolitaanse banketbakker voortkwam uit het bewonderenswaardige netwerk van kloosters, die snoep produceerden met een duizendjarige traditie. De wandeling door de straten werd verrijkt door tafels in cafés en banketbakkers Aan het begin van de eeuw hadden twee broers Scaturchio ook een banketbakkerij geopend in de centrale Via Toledo. Ze brachten de traditie van amandelspijs mee uit Calabrië en later openden ze ook een chocoladefabriek, waar de Napolitanen al minstens drie eeuwen de voorkeur aan gaven. Het waren jaren waarin de stad droomde van haar toekomst: de herontwikkeling van de centrumwijken werd ingezet, de Umbertotunnel concurreerde met de grote tunnels van de Europese hoofdsteden, de door paarden getrokken trams werden vervangen door elektrische, liften en kabelbanen naar de wijken zijn heuvelachtig ontworpen.De grote oorlog onderbrak veel hoop en Giovanni, de jongste van de Scaturchios, vertrok naar het front. Hij zal ongedeerd uit het conflict komen en een Oostenrijkse vrouw en een dochter genaamd Ivanka naar Napels brengen. Met zijn nieuwe gezin zal hij de banketbakkerij op Piazza San Domenico Maggiore openen. Strudel en Sacher zullen worden toegevoegd aan traditionele Napolitaanse desserts. Giovanni zal de Brioche del Danubio perfectioneren, in de hartige en zoete versie, die sindsdien de hoofdrolspeler is geworden van Napolitaanse feesten, met al die kleine koepels die met de hand van de hoofdcake moeten worden losgemaakt.De uitvinding van de Vesuvio babà, gecreëerd in 1994 voor de G7 in Napels, en het aanbod op verzoek van de nog steeds hete Babà, vertegenwoordigen Scaturchio's meest recente innovaties.TicketsTicket kasteel (incl. Museo del Novecento) € 6TijdenDagelijks van 8:30 - 19:30 uur (last entry 18:30 uur)
La Pedamentina di San Martino
La Pedamentina di San Martino, een trappartij die Vomero met de Corso Vittorio Emanuele verbindt. Afdalen over de vierhonderdveertien treden is een feestje waarbij je wordt omringd door fruitbomen en wordt getrakteerd op prachtige vergezichten en schitterende taferelen.
Scala Montesanto
Gaetano Filangieri die in 1869 de Scalone di Montesanto wilde bouwen. Een prachtige trap gekenmerkt door een lavastenen vloer die begint bij Corso Vittorio Emanuele, ideaal aansluit op de Pedamentina di San Martino en rechtstreeks uitmondt in Piazza Montesanto (voorheen Rione Filangieri).De trap, gebouwd in opdracht van Gaetano Filangieri, prins van Satriano, bestaat uit 135 trappen en 69 treden en is verdeeld in twee delen: het eerste bestaat uit grote treden, het tweede uit een steile dubbele trap. Als de vloer uit lavasteen bestaat, hebben de muren en borstweringen een dragende structuur in tufsteen, deels gepleisterd en deels blootgelegd, met een stam van lavasteen. Het verlichtingssysteem staat op gietijzeren palen. De trap heeft talloze regisseurs geïnspireerd die hier enkele scènes van hun films hebben opgenomen. Onder hen herinneren we ons Alessandro Blasetti, die in 1932 een scène uit 'The Table of the Poor' opnam, en Vittorio De Sica die deze in 1961 vereeuwigde in enkele scènes van de film 'The Last Judgment'.
Maradona Murale Scudetto Tarsia
Om de winst van de derde scudetto, oftewel de landstitel, van SSC Napoli te vieren, verschenen er nieuwe kunstwerken in de stad en werden oude werken opgeknapt. Aan de Salita Tarsia werd een muurschildering gerestaureerd die al in 1987 op de toegangspoort van het Palazzo Spinelli di Tarsia was aangebracht. De driekleur was na al die jaren vervaagd, maar toonde de jaartallen waarin Napoli de scudetto en de UEFA Cup won. Toen Napoli in het seizoen 2022-2023 op koers lag voor de titel, besloot men dat het tijd was om de muurschildering te vernieuwen. De grote driekleur werd opnieuw geschilderd, samen met de jaartallen van de eerdere landstitels, en als extraatje werd in het midden het gezicht van Maradona toegevoegd met boven zijn hoofd het jaartal waarin de club de derde landstitel behaalde, 2023.
Chiesa di Santa Maria Materdomini
Pescheria Azzurra
Pescheria Azurra in het gebied van de vismarkt van Pignasecca is een van de meest legendarische plekken in Napels. Overdag een visboer en overdag en 's avonds een trattoria.
Piazza Pignasecca
Pignasecca, met de straten vol kraampjesvan de verkopers die detraditionele marktvormen, vormt het kloppende hart van het historische centrum van Napels. Nietsvermoedende voorbijgangers die door de straten van deze wijk lopen, misschien gewoon door en op weg naar de straten van het centrum van Napels, kunnen niet anders dan overweldigd worden door het energieke enthousiasme van de Pignasecca-handelaren. Als je door de markt loopt, vind je werkelijk alles: groenten, verse vis en alle andere soorten boodschappen, en het beste straatvoedsel in Napels, zoals fantastische tripperwinkels of frituren die spectaculaire "cuoppi fritti" aanbieden.
Pizzeria da Atillo
Pizzeria da Atillo , beroemd om zijn startvormige pizza's, is een door een familie gerunde pizzeria die in 1938 werd geopend en bekend staat om zijn innovatieve benadering van het maken van pizza's (vandaar de sterpizza's). Zorg ervoor dat je pizza Appennini probeert, met ricotta, provolone en courgette (vegetarisch), of probeer iets op basis van vlees als groenten voor jou niet als voedsel tellen.Let op: u moet uw naam op de wachtlijst zetten. Ondanks dat er veel hongerige mensen stonden te wachten, was de ommekeer tijdens ons bezoek behoorlijk snel, en je zult waarschijnlijk vrij snel aan tafel zitten.
Largo Maradona
Maradona debuteerde op 5 juli 1984 in het stadion van Napoli en speelde daar zeven onvergetelijke jaren waarin hij veel won, waaronder twee kampioenschappen in 1987 en 1990. Hierdoor creëerde hij een onlosmakelijke band met de fans en de hele stad.De bekendste is de muurschildering die Mario Filardi in 1990 in het hart van de Quartieri Spagnoli liet maken . Helaas overleed hij in 2010 vroegtijdig. Het gebouw kijkt uit op een ruimte die ooit als parkeerplaats werd gebruikt en die nu Largo Maradona heet , als eerbetoon aan de Pibe de Oro .Het werk en in het bijzonder het gezicht van Maradona, "verdwenen" door het raam dat eind jaren 90 "verrassend" boven de muurschildering was gebouwd, werd in 2016 op conservatieve wijze gerestaureerd door Salvatore Iodice met de belofte van de huidige eigenaar van het huis, duidelijk een fan van Maradona, om het niet meer te openen om het gezicht van de speler niet te verpesten.In 2017 werd de Argentijnse kunstenaar Francisco Bosoletti , die in Quartieri Spagnoli verbleef, gevraagd om het gezicht van Maradona verder te 'verfraaiden'. Ook de prachtige muurschildering 'Iside Velata' is van hem en bevindt zich in een nabijgelegen gebouw en is een eerbetoon aan de godin van de Wijsheid.
