Castel nuovo
Het koninklijke kasteel wordt gekenmerkt door het adellijke publiek dat hier woonde. De Franse, Aragonese, Spaanse en Oostenrijkse koningen hebben elk op hun eigen manier hun stempel gedrukt op hun woonst. Oorspronkelijk werd het door Charles I van Anjou gebouwd in 1279-1282 en daarna werd het mondjesmaat uitgebreid. De meest indrukwekkende toevoeging is absoluut de triomfboog tussen twee van de vijf torens. Haar interessante architectuur en bijzondere ligging maken dit tot een van de populairste bezienswaardigheden van Napels.
Palazzo Reale di Napoli
Dit 17e-eeuwse stadspaleis was de woning van talloze koningen. De imposante voorgevel van het gebouw is 169 meter lang, met in de niches standbeelden van Napolitaanse koningen van weleer.Het gebouw is niet alleen een architecturaal plaatje, want ook binnenin word je overrompeld door een weelde aan rijke vertrekken en kunst, met in het bijzonder de imposante marmeren trappenhal, het privé theater met beelden uit papier maché, de Sala di Ercole en de Bibliotheca Nazionale Vittorio Emanuele III, die ongeveer 2 miljoen boeken bevat. Ook kan je nog meubilair uit die tijd spotten in de historische appartemente.Van buiten is het paleis niet zo aantrekkelijk, maar van binnen is het een pracht en praal met alle pracht en praal en weelderige inrichting die je van zo'n instituut mag verwachten. Het herbergt meer dan 30 perfect bewaard gebleven luxe koninklijke kamers die de extravagante levensstijl van de Napolitaanse royalty's in de 17e-19e eeuw vertegenwoordigen. Het paleis is ook een locatie voor Teatrino di Corte, de Nationale Bibliotheek en Teatro di San Carlo.Teatro di San Carlo , geopend in 1737, is de oudste werkende operalocatie ter wereld en een van de meest indrukwekkende die ik ooit heb gezien! Het bevindt zich op hetzelfde terrein als het Koninklijk Paleis van Napels, maar het is een aparte attractie die alleen bezocht kan worden als onderdeel van de rondleiding.
Piazza Plebiscito
De twee beelden symboliseren Karel III van Bourbon en zijn zoon Ferdinand I en zijn gemaakt door de beroemde beeldhouwer Antonio Canova en diens Napolitaanse collega Antonio Calì.Vernoemd naar het referendum dat op 21 oktober 1860 werd gehouden en dat Napels onder het Huis van Savoye in het verenigde koninkrijk Italië bracht.In 1963 werd het plein door een gemeentelijke verordening omgevormd tot een openbare parkeerplaats om de ongecontroleerde toename van auto's in de stad het hoofd te bieden. [ 1 ] Het plein werd hierdoor ontsierd (naast de parkeerplaats was er ook een uitgebreide parkeerplaats voor bussen van het openbaar vervoer, vlak bij de rijbaan, en tegen het einde van de jaren tachtig werd er zelfs een groot terrein aangelegd voor de aanleg van de Rapid Tramway) totdat het plein in 1994, ter gelegenheid van de G7-top, werd gerenoveerd, waarbij eerst het asfalt van de rijbaan achter het Koninklijk Paleis werd vervangen door de meer traditionele straatstenen, en het vervolgens in zijn geheel werd geplaveid met voetgangerszonesHet Piazza del Plebiscito werd gebouwd uit het vulkanische gesteente van de Vesuvius
Grand Hotel Vesuvio
Gebouwd in 1882 , met in de vroege jaren gasten als Oscar Wilde , Guy De Maupassant en Enrico Caruso.Enrico Caruso stierf er ook in 1921.Beschadigd in WOII, en heropgebouwd in 1950. Daarna kwamen er ook filmsterren zoals Rita Hayworth, Grace Kelly.Nu nog altijd de verblijfplaats voor beroemdheden en staatshoofden.
Castel dell'Ovo
Castel dell’Ovo ligt op het schiereiland dat vroeger Megaride heette. Dit eilandje is tegenwoordig met een lang wandelpad van ruim 100 meter aan land verbonden. Het kasteel zelf is ongeveer 200 meter lang bij 45 meter breed op haar breedste punt. Volgens historici zou Castel dell’Ovo het oudste kasteel van Napels zijn. De legende van het Castel dell’Ovo vertelt dat de sirene Parthenope de stad hier ooit geboren liet worden. De stad die later door de Grieken is uitgebouwd en Neapolis (‘nieuwe stad’) genoemd is.Het kasteel werd voor het eerst opgebouwd door Lucius Licinius Lucullus, in de 1e eeuw voor Christus. Het kasteel was strategisch belangrijk vanwege het overzicht over de baai van Napels. In de 5e eeuw na Christus werd door de toenemende macht van de kerk en het uiteenvallen van het Romeinse rijk het kasteel omgevormd tot een klooster. Dat duurde 5 eeuwen, toen Noormannen Castel dell'Ovo overnamen en het weer omtoverden tot een kasteel. Door de eeuwen heen kreeg het kasteel te maken met veel schade door oorlogen. In 1975 werd uiteindelijk besloten om het kasteel te restaureren.Castel dell’Ovo betekent in het Italiaans letterlijk: kasteel van het ei. Het heeft haar naam te danken aan de Romeinse poëet Virgilius. Hij verstopte volgens de legende namelijk een magisch ei in het fundament van het kasteel. Als dit magische ei ooit zou breken, dan zou de stad Napels volledig instorten. In de 14e eeuw was er even paniek toen een van de balken van het kasteel instortte. Even werd gedacht dat het kasteel en dus ook Napels ten onder zou gaan, maar de schade viel gelukkig mee en het kasteel bleef intact.Het kasteel heeft een mooi panoramaterras waarbij je uitkijkt over de baai van Napels. Vanaf het panoramaterras heb je ook prachtig zicht op de Vesuvius. Het is goed onderhouden kasteel en er vinden vaak kunstexposities plaats. Daarnaast zitten er naast het kasteel, in de Borgo Marinari haven, veel lekkere (vis)restaurants.De naam van dit beroemde kasteel, Castel dell'Ovo (Kasteel van het ei), zou afkomstig zijn van de Romeinse dichter Vergilius, die een magisch ei in de fundamenten van het kasteel zou hebben gelegd. Als het ei zou breken, zou het kasteel instorten. Zoals we nu weten, is dit kasteel al eeuwenlang een krachtig en onbreekbaar fort om het land en de zee te beheersen. Gelegen op het schiereiland Megaride, waarvan ook wordt aangenomen dat het het graf is van de zeemeermin Parthenope, speelde het Castel dell'Ovo een belangrijke rol in de geschiedenis van de stad. Het is het oudste nog bestaande fort in Napels, aangezien men denkt dat de locatie al sinds de 6e eeuw voor Christus door de Grieken is versterkt, toen het schiereiland een eiland was dat door het land werd geïsoleerd. Het werd toen een zomerresidentie van de Romeinse bevelhebber Lucio Licino Lucullo. De Romeinen verlieten het gebied uiteindelijk, maar werden ingenomen door de Noormannen toen zij de stad in 1154 veroverden.In 1270 bracht Karel I van Anjou veel veranderingen aan in het kasteel en dat ging door met zijn opvolger Robert. In dit kasteel stierf in 1458 koning Alphonse d'Aragon. De daaropvolgende jaren waren dramatisch voor dit fort, aangezien het werd bezet door Spaanse soldaten en vervolgens bijna werd verwoest. Delen van de veranderingen die Alphonse d'Aragon had aangebracht, werden in 1503 door koning Ferdinand de Katholieke vernietigd. De Tavola Strozzi , geschilderd aan het einde van de 15e eeuw en nu bewaard in het Museum van San Martino, is een van de weinige uitzichten op het oorspronkelijke kasteel. Het had torens en een enorme boog bij de ingang. Er waren veel veranderingen in de 17e eeuw en in 1733 werd het gebombardeerd door de soldaten van koning Karel van Bourbon, toen bezet door de rebellen van de Revolutie. Tegenwoordig is het kasteel open voor publiek. In sommige delen zijn er kantoren en zalen voor tijdelijke tentoonstellingen en evenementen. Vanaf het terras van het kasteel kunt u genieten van een adembenemend uitzicht over de stad, daarom is het een zeer populaire locatie voor trouwfoto's. Vroeger, net als nu, woonden er vooral vissers in de omgeving, maar er is ook een kleine jachthaven, Borgo Marinari, die vooral 's avonds een interessante plek is om te bezoeken, omdat er veel bars en restaurants zijn.
