Metro Ottaviano
Mercato Trionfale
Grootste en de oudste buurtmarkt van heel Rome.Er staan ruim 270 kramen op deze overdekte markt. Het loont zeker de moeite hier even rond te struinen en je ogen de kost te geven.De markt is verdeeld over drie secties: een groen gedeelte voor groente en fruit, een blauw gedeelte voor de verse vis en een rood gedeelte voor het vlees. Je vindt hier allerlei soorten ontbijtgranen, vleeswaren, kazen, exotische vruchten en kruiden.
Piazza del Risorgimento
Op Piazza del Risorgimento staat een groot monument in graniet en brons voor de Carabinieri, de nationale militaire politie van Italië.Het monument, dat in juni 2003 werd onthuld, is het werk van de beeldhouwer Barbarino Iannucci. Het heeft de vorm van een anonieme carabiniere te paard. Zowel ruiter als paard kijken neer op een kleine hond. Als het ruiterstandbeeld er ouder uitziet dan het in werkelijkheid is, komt dat doordat het een bewerking is van een klein bronsje uit 1886 van de beeldhouwer Stanislaw Grimaldi
Museo Storico dell’Arma dei Carabinieri
Museum van de carabinieri(toegang gratis). Het museum werd opgericht in 1925. In de 23 kamers kun je uniformen, wapens, vlaggen, schilderijen enz. bekijken die verzameld werden sinds de oprichting van de Carabinieriopen 9-13uHet Historisch Museum werd opgericht in 1925 en het gebouw waarin het is gevestigd, gebouwd tegen het einde van de negentiende eeuw, is een klein maar harmonieus paleis dat nog steeds de oorspronkelijke volumes en externe lijnen heeft behouden, met als enige variant decoratieve elementen aan de rand. uitgegeven door de militaire ingenieurs en ontworpen door de architect Scipione Tadolini.Het werd ingehuldigd in aanwezigheid van koning Vittorio Emanuele III, op 6 juni 1937. In het museum, als "...bevoorrechte bewaarplaats van de relikwieën, documenten en herinneringen die getuigen van de actie die het leger in vrede en oorlog heeft uitgevoerd " , onder meer de koninklijke patenten, de eerste oorlogsvlag van het korps, de uniformen en themaschilderijen van kunstenaars uit de 19e en 20e eeuw. In het museum bevindt zich ook het Heiligdom gewijd aan de Gevallenen en de Eregalerij waarin de gipsen sculpturen zijn overgenomen uit de originele afgietsels van de bronzen beelden die in Turijn het Nationaal Monument voor de Carabiniere sieren, dat in 1933 door de waterput werd gecreëerd. -bekende beeldhouwer Edoardo Rubino, en gebouwd in de tuin van het Koninklijk Paleis, een ruimte waar elk jaar de belangrijkste legerceremonies plaatsvinden die in de hoofdstad plaatsvinden.
S. Anna dei Palafrenieri.
Kerk in VaticaanNeem Via di Porta Angelica. Aan je rechterkant staat de kerk S. Anna dei Palafrenieri. Hoewel ze op Vaticaans grondgebied staat en net achter de zwaar bewaakte poort, kun je ze bezoeken mits je het even aan de Zwitsers wacht vraagt. Gebouwd in 1565 voor de “Arciconfraternita dei Parafrenieri”, de broederschap der pauselijke verzorgers. Koepel, gevel en decoratie uit de 18de eeuw. De feestdag van S. Anna werd hier gevierd met een processie van het beeld van de heilige gevolgd door de broederschap te paard.Net voorbij de Porta Sant’Anna, één van de ingangen van Vaticaanstad, bevindt zich de Sant’Anna dei Palafrenieri, de parochiekerk van de ministaat. Het is minder bekend, maar dit is de enige gebedsplaats binnen de Vaticaanse muren die open is voor het publiek.De geschiedenis begint in 1565 en is verbonden met de pauselijke Palafrenieri. Deze hofheren waren oorspronkelijk verantwoordelijk voor de pauselijke stallen. Hun patrones was Sint-Anna.De Sant’Anna bereik je door via vanaf het Sint-Pietersplein de Via di Porta Angelica in te slaan. Na ongeveer 100 m, op de hoek van Borgo Pio, zie je aan je linkerzijde de Via Sant’Anna, een straat met een grote toegangspoort waar een Zwitserse gardist iedereen controleert die naar binnen wil.Dit is de Porta Sant’Anna, de dienstingang van het Vaticaan. Meteen rechts in deze straat bevindt zich de Sant’Anna dei Palafrenieri in Vaticano, zoals de volledige naam van de kerk luidt. Het is een bescheiden versierd klein ovaal gebouw dat in de periode 1565-1576 werd opgetrokken door Vignola.Vóór de kerk werd gebouwd kwam de broederschap van de Palafrenieri bij elkaar in de Sint-Pietersbasiliek. Toen ze echter van paus Pius IV de toestemming kregen om een kerk in Borgo Pio te bouwen, waren de Palafrenieri zo blij dat ze het bouwproject toevertrouwden aan één van de beste architecten uit die tijd.Dat was Giacomo Barozzi, beter bekend als Il Vignola (1507-1573), één van de meest illustere namen in de renaissance-architectuur. Ondanks het feit dat de kerk in de loop der eeuwen verschillende veranderingen onderging en meermaals werd gerestaureerd, is de signatuur van Vignola nog steeds duidelijk te zien.
Passetto di Borgo
De Passetto, of “er Coridore de Borgo” (in het Romeinse dialect) is een mysterieuze versterkte doorgang die de Engelenburcht met het Vaticaan verbindt.Halverwege de 9e eeuw lag het Vaticaanse gebied nog buiten de stad en was het nog niet de residentie van de pausen. Op de heuvel stond de oude Sint-Pietersbasiliek, die in de 4e eeuw door keizer Constantijn werd gebouwd op de begraafplaats waar vermoedelijk het graf van de apostel Petrus ligt.Na de Saraceense aanval in 844 liet Paus Leo IV (790-855) het gebied rond de Sint-Pietersbasiliek omgeven door een hoge muur met een loopbrug. Het draagt zijn naam “Mura Leonine”. Het omsloten gebied heette “Civitas Leoniana” of Leoniaanse stad.Aan het einde van de 13e eeuw liet paus Nicolaas III het bastion bedekken in het 800 meter lange deel van de muur tussen het Apostolisch Paleis en de Sint-Pietersbasiliek. Zo ontstond de geheime doorgang van de Passetto.Voordat de muur van Pius IV werd afgebroken, bevond de Porta Angelica zich aan de andere kant van de Via di Porta Angelica op Piazza di Risorgimento. Boven de linkerboog van de huidige Porta Angelica staat echter het wapen van Pius IV met zes bollen: Ballen. De boog aan de rechterkant is in 1933 door de gemeente Rome gebouwd en draagt het stadswapen van de SPQR.
Fontana delle Tiare
In 1926, toen de gemeente Rome een wedstrijd uitschreef ter vervanging van de gietijzeren fonteinen, die als lelijk en ongeschikt werden beschouwd voor het historische centrum van de stad, kreeg Pietro Lombardi in feite de taak toevertrouwd om een groep artistieke fonteinen te ontwerpen die bedoeld waren om de wijken te verfraaien.De fontein is volledig gemaakt van travertijn en rust op een kleine klavervormige trede , geplaveid met porfierblokjes. Eenvoudig en elegant , het is versierd met de symbolen van het pausdom : de sleutels van Sint-Pieter en de tiara's , de hoge hoofdtooi die de pausen eeuwenlang droegen op hun kroningsdag en in bijzonder plechtige omstandigheden, hier rijkelijk in reliëf bewerkt. Drie halfronde schelpvormige kommen , geplaatst rond een stevige centrale pilaar, vangen het water op dat wordt gegoten door drie paar tuiten
Piazza di Pietro
* een van de mooiste en grootste pleinen ter wereld De beveiliging wordt bemand door de Italiaanse politie onder de colonnades in de schaduw. Als je dit eenmaal hebt meegemaakt, bevind je je in een ander land en ben je in handen van de Zwitserse Garde (politie van Vaticaanstad).Het Sint-Pietersplein is vrij uniek omdat het uit twee verschillend gevormde delen bestaat: het hoofdgedeelte van het plein, dat elliptisch is, en het trapeziumvormige gedeelte vóór de basiliek. Bernini ontwierp het trapeziumvormige gedeelte uit noodzaak omdat hij ruimtegebrek had, maar tegenwoordig wordt het beschouwd als een “meesterwerk van het barokke theater” omdat het een verhoogd perspectief creëert voor bezoekers die de basiliek verlaten. Het middelpunt van het plein is een oud-Egyptische obelisk die in het jaar 37 CE door keizer Caligula naar Rome werd gebracht. Aanvankelijk geplaatst in het centrum van het Circus van Nero, werd het in 1586 op bevel van paus Sixtus V naar de huidige locatie verplaatst.De obelisk werd bijna honderd jaar voordat het huidige plein werd gebouwd, daadwerkelijk naar het Vaticaan verplaatst. Dus in plaats van dat de obelisk op het plein van Bernini werd geplaatst, werd het plein van Bernini rond de obelisk ontworpen.Aan weerszijden van de obelisk bevinden zich twee grote fonteinen. De eerste ging ook aan het plein vooraf en werd gebouwd door architect Carlo Maderno. Het heeft een achthoekige basis, een groot bassin en een paddestoelachtige dop waaruit het water spuit. Het werd gebouwd bovenop een gerestaureerd aquaduct.De andere fontein, jaren later door Bernini gebouwd, werd ontworpen om op zijn metgezel te lijken om het plein er symmetrisch uit te laten zien, hoewel hij heel anders is dan de gebruikelijke uitgebreide stijl van Bernini. De colonnades zijn misschien wel het meest indrukwekkende kenmerk van het plein. De colonnades zijn gebouwd rond de elliptische vorm van het plein, zijn vier rijen diep en op enorme schaal gebouwd. Bernini koos er bewust voor om de meest eenvoudige stijl te gebruiken, de Dorische orde, zodat de zuilen niet zouden botsen met de meer uitgebreide exemplaren op de gevel van de basiliek.Bovenaan de colonnades staan 140 levensgrote beelden. Ze vertegenwoordigen verschillende heiligen en martelaren en het duurde meer dan tien jaar om ze te voltooien.stenen met de tekens van de dierenriem rond de voet van de obelisk toegevoegd, waardoor deze in een zonnewijzerkabouter veranderde. Om 12.00 uur markeert de schaduw het huidige sterrenbeeld.Dit gigantische plein is 320 meter lang en 240 meter breed en biedt plaats aan maar liefst 300.000 mensen.De 500 meter lange weg, bekend als Via della Conciliazione, die het Sint-Pietersplein met de Engelenburcht verbindt, werd in de jaren dertig aangelegd in opdracht van de fascistische dictator Mussolini. Het biedt een spectaculair en onbelemmerd uitzicht op de kerk, hoewel veel historische gebouwen hiervoor zijn gesloopt.
Bonci Pizzarium
Michelangelo van de pizza.Wereldberoemd
Sint Pietersbasiliek
Grootste en mooiste basiliek ter wereld.één van de heiligste katholieke plaatsenbest om 8uDe Sint-Pietersbasiliek is het bekendste gebedshuis voor christenen. De 16de-eeuwse basiliek werd opgetrokken in een laat-renaissancistische en barokke stijl op de plek van het oude Circus van Nero waar de eerste paus Petrus gestenigd en later ook begraven werd. Het is daarom ook een belangrijk bedevaartsoord voor katholieken.In de 4de eeuw liet keizer Constantijn een kerk bouwen op de plaats waar de tombe van Sint-Peter lag. De kerk, die toen al de vorm had van een basiliek, werd en poosje heel veel gebruikt, maar op uiteindelijk raakte de kerk in verval.In de 15de eeuw was het gebouw compleet in vergetelheid geraakt, waardoor Paus Nicholas V besloot om een nieuwe kerk te laten bouwen op dezelfde plaatsIn totaal duurde de bouw van 1506 tot 1626. Het begon allemaal met een ontwerp van Bramante, maar Raphael en Antonio da Sangallo pasten het plan na de dood van Bramante deels aan, waarna Michelangelo in 1547 het project overnam en de plannen vereenvoudigde. Hij stierf echter ook voor het einde van het project dus maakten Giacomo della Porta en Domenico Fontana het project na 1590 uiteindelijk af.In de absis staat de Cattedra di San Pietro. Dit is een troon verguld met brons. Er wordt gezegd dat deze troon de bischopszetel van Petrus zou zijn geweest.Links van het dwarsschip, het horizontale deel van de kerk dat kruist met het middenschip bijhet baldakijn, is de tombe van Alexander VII. Boven de deur is Bernini’s laatste werk, een skelet dat een zandloper vasthoudt. Met dit schilderij wilde Bernini zeggen dat de dood op een dag voor ons allemaal komt. In de sint Pieterbasiliek zijn 148 praalgraven van overleden pausen. Deze bevinden zich onder het middenschip bij de crypte. La Pieta , voltooid door Michelangelo in 1499. In 1972 viel een geestelijk zieke persoon, in de waan dat hij Jezus Christus was, dit prachtige beeldhouwwerk op brute wijze aan met een hamer. Het werd zorgvuldig gerestaureerd en staat sindsdien achter een kogelvrij acrylscherm.Een anachronistische weergave van Maria (die er veel te jong uitziet om een 33-jarige zoon te hebben, de leeftijd waarop Jezus stierf); Sommige kunsthistorici beweren dat haar gezicht eigenlijk een weergave is van Michelangelo's eigen moeder, die stierf toen hij nog maar een jongen was. Oud bronzen beeld van Sint-Pieter (dertiende eeuw)Volgens de katholieke traditie kussen en raken pelgrims de rechtervoet van Sint-Pieter wanneer ze de kerk bezoeken. Dit gebeurt al sinds de 13e eeuw, dus je begrijpt waarom zijn rechtervoet nu zichtbaar versleten isBaldacchino di San Pietro – 1634Deze enorme bronzen baldakijn, met een hoogte van 20 meter (66 voet), werd ontworpen door Gian Lorenzo Bernini en voltooid in 1634. De precieze locatie markeert het graf van Petrus. Toen paus Pius XI (1922-1939) tijdens zijn leven kenbaar maakte dat hij graag, als hij zou gaan, zo dicht mogelijk bij het graf van Petrus begraven wilde worden, werd er besloten dat de crypte (de ruimte onder het hoofdaltaar) nog verder verlaagd zou worden. Een eeuwenlange overlevering vertelde Pius immers dat het graf van Petrus zich precies onder het baldakijn van Bernini moest bevinden.Er werd begonnen met graafwerkzaamheden, en al snel stuitte men daarbij op de restanten van graven, duidelijk uit de Romeinse periode. Ook de resten van de oudere basiliek, en die van het allereerste monument dat bij het graf werd opgericht werden gevonden.Het was het jaar 1940 en men was nog altijd niet klaar met het religieus zo zwaar beladen archeologische onderzoek onder de Sint Pieter en de zoektocht naar het originele graf van Petrus. Toen stuitten de onderzoekers ineens op een kistje. Men opende het en zag alleen wat botten en wat rafels. De beenderen bleken na onderzoek die van een man op leeftijd, de rafels die van een purperen gewaad, met goud doorweven. Er zoemt zelfs een (nogal sterk) verhaal door de ondergrondse Vaticaanse gangen, dat het kistje alle beenderen van een man bevatte, behalve die van de voeten… Als Petrus inderdaad omgekeerd aan het kruis heeft gehangen, hebben ze de voeten er wellicht afgehakt om het lijk van het hout te halen.Graf van paus Alexander II door Bernini – 1678Paus Alexander zit boven op een deuropening in gebed boven de figuur van de dood, hier te zien als een verguld bronzen skelet dat een zandloper vasthoudt, gedrapeerd in stof (eigenlijk nauwgezet gesneden jaspis). Er zijn ook vier beelden die de deugden vertegenwoordigen. Maar kijk uit naar de Deugd van de Waarheid aan uw rechterkant. Ze heeft haar voet op een wereldbol, met een doorn uit Engeland in haar grote teen. Dit vertegenwoordigde de voortdurende strijd van de paus met de Kerk van Engeland (de doorn in het oog van paus Alexander) Lift
Via Della Concilizione
Kijk naar marmeren straatnaam bordjes, deze heeft Rome te danken aan paus Pius VII.Vroeger heette deze straat Via Cornelia.De Via della Conciliazione (letterlijk: ‘Straat van de Verzoening’) werd echter pas in 1936 aangelegd, net nadat de Italiaanse regering onder leiding van Mussolini het verdrag sloot met de Heilige Stoel dat Vaticaanstad voortaan als onafhankelijk en soeverein werd erkend. Met de aanleg van deze straat werd een symmetrisch perspectief gecreëerd, zodat pelgrims het plein en de basiliek voortaan vanaf grote afstand met veel ontzag tegemoet konden treden. De sloop van de Spina des Borghi , tussen de twee parallelle straten Borgo Vecchio en Borgo Nuovo , maakte deel uit van het project dat in 1931 door Mussolini werd voorgesteld om deze grote laan te creëren die naar Saint-Pierre leidde, om een aankomst "waardig" te bieden. van Rome naar de grootste tempel van het christendom, in plaats van de “zeer kleine” ingang van de Borghi. Dit project werd geleid door de architecten Piacentini en Spaccarelli .De naam “della Conciliazione” ( Verzoening in het Frans) herinnert aan de historische vrede tussen Kerk en Staat die voortvloeide uit de Akkoorden van Lateranen van 1929.De laan werd in 1950 volledig voltooid met de bouw van twee rijen obelisken die als lantaarnpalen dienden.In de oudheid viel dit gebied onder de ‘Ager Vaticanus’, een stuk land vernoemd naar de heuvel die de naam Vaticaan droeg. Het lag net buiten het bewoonde gebied van Rome en er was weinig anders te vinden dan de uitvalsweg Via Cornelia. Keizer Caligula (37-41 n.Chr.) liet echter in de 1e eeuw langs de weg een stadion aanleggen, bestemd voor wagenraces en spektakels. De latere keizer Nero (54-68 n.Chr.) gebruikte Caligula’s stadion voornamelijk voor een heel ander soort volksvermaak: de openbare christenvervolgingen.De meest bekende christen die de martel- en doodstraf onderging in het ‘Circus van Nero’, vond plaats in het jaar 64. Degene die aan het kruis werd genageld was Petrus. Op eigen verzoek zouden ze hem ondersteboven aan het kruis hebben gehangen, omdat de apostel zich niet waardig achtte op dezelfde wijze als Jezus te sterven. Ongeveer een eeuw later, toen de roem van Petrus onder de volgelingen van Christus zich nog verder had verspreid, werd er een bescheiden herdenkingskapel opgericht om de plaats van het graf te markeren.Het was Constantijn de Grote (324-337 n.Chr.), de eerste christelijke keizer van het Romeinse rijk, die het plan opvatte om exact op de plek waar Petrus begraven lag een grote kerk te bouwen. Hij liet het terrein van het grafveld op de Vaticaanse heuvel effenen
Torlonia-paleis
Het majestueuze Torlonia-paleis , typisch voor de Renaissance, werd in 1496 gebouwd door Andrea Bregno voor de rijke kardinaal Adriano Castellesi, secretaris van Alexander VI, verzamelaar van de denarius van Sint-Pieter in Engeland, een positie die hem verrijkte en hem deze constructie mogelijk maakte. Benoemd tot bisschop in Engeland, bood hij het paleis in 1507 aan de koning van Engeland aan. Het huisvestte de Engelse ambassade tot Hendrik VIII en het schisma, toen de Heilige Stoel het in beslag nam. Het stond voorheen op het Scossacavalli-plein en in de 17e eeuw, toen het eigendom was van de Franse bankiers Giraud, zorgde een houten brug ervoor dat het zich bij de Passetto kon aansluiten.De Torlonia's waren later eigenaar van het en restaureerden het. Voorbij de grote poort heeft de mooie binnenplaats een portiek toegeschreven aan Raphael, met oude beelden en twee fonteinen met grote marmeren reliëfs uit de 19e eeuw.
Palazzo dei Penitenzieri
Palazzo dei Convertendi), lang ook wel Huis van Raphael genoemd , gebouwd in de 15e eeuw waarschijnlijk door Bramante voor de Spinolas, stond vroeger op het verdwenen Piazza Scossacavalli. Het werd hier gesloopt en in 1938 herbouwd na de sloop van Spina di Borgo. Het enige dat overblijft van het oorspronkelijke gebouw is het prachtige portaal en het er bovenop gelegen balkon. De koningin van Cyprus woonde daar, net als Rafaël in zijn laatste jaren tot 1520. Het in de 17e eeuw opgerichte hospice verwelkomde bekeerde ketters die zich bij de katholieke kerk wilden aansluiten. Tegenwoordig herbergt het de Congregatie voor de Oosterse Kerken.
Santa Maria in Traspontina
Het werd gesticht in de 16e eeuw ter vervanging van een oude kerk die naar verluidt door paus Pius IV was gesloopt omdat deze het traject van kanonskogels die vanaf Castel Sant'Angelo werden gelanceerd, belemmerde. Dit is ook de reden waarom de huidige koepel van de kerk erg verpletterd zou worden.In de oude Romeinse tijd was hier een oud piramidegraf.De bouw van het huidige gebouw begon in 1566 door Giovanni Sallustio Peruzzi , waarna het werk werd voortgezet met de Bolognese architect Ottaviano Mascherino (die ook de ontwerper is van het eerste bouwwerk van het Quirinaalpaleis en de kerk van San Salvatore in Lauro) en werd voltooid door Francesco Paparelli in 1637. Het interieur van het Latijnse kruis bestaat uit een enkel schip met aan elke kant vijf kapellen. De prachtige koepel, zonder trommel, is gemaakt door de Mascherino .Onder de bewaard gebleven kunstwerken bevindt zich het barokke altaar van Carlo Fontana (1674), waarop een kopie bewaard wordt van een middeleeuws icoon dat verloren ging tijdens de Romeinse Republiek (1798-1799). De prachtige beelden eromheen zijn rond 1695 door verschillende kunstenaars gebeeldhouwd.Het plafond van het linkerraam is in 1697 geschilderd door Biagio Puccini. Het rechterraam werd in 1639 versierd met een verschijning van de Drie-eenheid met drie heiligen van Giovanni Domenico Cerrini .Het koor bewaart schilderijen van Angelo Papi uit 1760. Het interieur van het Latijnse kruis bestaat uit een enkel schip met aan elke kant vijf kapellen. De prachtige koepel, zonder trommel, is gemaakt door de Mascherino .Onder de bewaard gebleven kunstwerken bevindt zich het barokke altaar van Carlo Fontana (1674), waarop een kopie bewaard wordt van een middeleeuws icoon dat verloren ging tijdens de Romeinse Republiek (1798-1799). De prachtige beelden eromheen zijn rond 1695 door verschillende kunstenaars gebeeldhouwd.Het plafond van het linkerraam is in 1697 geschilderd door Biagio Puccini. Het rechterraam werd in 1639 versierd met een verschijning van de Drie-eenheid met drie heiligen van Giovanni Domenico Cerrini .Het koor bewaart schilderijen van Angelo Papi uit 1760.
Santo Spirito in Sassia
Castel Sant'Angelo
In 130 besloot Hadrianus een monument te bouwen dat moest dienen als laatste rustplaats van hem en zijn familie. De bouw werd in 139 voltooid door zijn opvolger Antion Pio. Ook Marcus Aurelius en Caracalla werden hier begraven. In 400 besloot keizer Onorio het om te bouwen tot een fort om de stad te beschermen tegen de toenemende invallen van de barbaren. De structuur werd voorzien van torentjes en bastions.In 590 trof een plaag Rome, paus Gregorius organiseerde een processie om hier een einde aan te maken en toen de paus de brug overstak kreeg hij een visioen dat de aartsengel Michaël zijn zwaard in de schede stak. Sindsdien staat er een standbeeld van aartsengel Michael , het huidige is van 1753 door de Vlaamse kunstenaar Peter Anton von Vershaffelt.
San Giovanni dei Fiorentini
Piazza della Rovere
Via di Sant'Onofrio
Passeggiata del Gianicolo
Mooi uitzicht op Romr
Piazzale Garibaldi
Fontana Del'Acqua Paola
Chiesa di San Pietro in Montorio
Basilica Di Santa Maria in Trastevere
Chiesa di San Francisco a Ripa Grande
Chiesa Rettoria Di Santa Cecilia
Villa Farnesina
Pons Cestius
Isola Tiberina
Ponte Sisto
Pizzaria Dar Poeta
Largo Di Torre Argentina
Palazzo delle Esposizioni
Tentoonstelling over de geschiedenis van het geldDit majestueuze witte paleis, zeer geliefd bij de Romeinen en steeds vaker bezocht door toeristen, vertegenwoordigt voor de stad Rome een ruimte van cultuur en suggesties, die bezoekers projecten van hoge kwaliteit, uitstekende technologische normen en een attent en modern ontvangstbeleid kan bieden.Het project om het Palazzo te bouwen kwam voort uit de wens om een gebouw te creëren dat de culturele roeping van de stad zou versterken en volledig gewijd zou zijn aan de schone kunsten. Van de 74 projecten die bij Roma Capitale werden ingediend, werd het winnende project gepresenteerd door architect Pio Piacentini, opgeleid aan de Accademia di San Luca, gemarkeerd met het motto "Sit quod vis simplex et unum" (Laat alles eenvoudig en één zijn). De bouwwerkzaamheden begonnen in 1880 en het gebouw werd in 1883 met veel pracht en praal en in aanwezigheid van de koning ingehuldigd.Het monumentale effect is het duidelijkst zichtbaar in het centrale deel van de gevel, gekenmerkt door een diepe boogopening en een reeks beelden (later geplaatst) op de kolommen en pilasters aan de gevel.Piacentini creëerde een gebouw geïnspireerd door de classicistische traditie, getemperd door de zoektocht naar een internationale stijl. Een van de meest zichtbare kenmerken van het imposante gebouw is het ontbreken van ramen in de gevel, iets waar Piacentini niet weinig kritiek op kreeg. Het was echter zijn bedoeling om binnen het gebouw doorlopende oppervlakken te creëren die maximaal aan de tentoonstellingseisen zouden voldoen. Natuurlijk licht filterde door de transparantie van de ijzeren en glazen daken erboven.L'AVVENTURA DELLA MONETAHet tentoonstellingspad, samengesteld door Paco Lanciano en Giovanni Carrada, is een buitengewone vertelling die zich slingert door multimedia en meeslepende ervaringen en bijzondere objecten, die tot leven komen met projecties, animaties en geluidseffecten, waardoor het publiek – begeleid door een vertellende stem – verhalen en fascinerende feiten: van de geboorte van geld in de oudheid tot moderne digitale betalingen.Er zijn ook uitzonderlijke en uiterst zeldzame artefacten te zien, waaronder de terracotta tabletten die door de oude Sumeriërs werden gebruikt voor de eerste leningscontracten; de Statere van Croesus (Lydië, 560 v.Chr.), volgens de legende de eerste munt geslagen in goud en zilver; een oude editie van de Summa de aritmetica met de eerste boekhoudmethode van dubbelboekhouden, gegeven door de Franciscaanse wiskundige Luca Pacioli aan de kooplieden van zijn tijd; de grootboeken van de Banco di Santo Spirito met gegevens over betalingen aan Gian Lorenzo Bernini voor enkele Romeinse barokke kunstwerken. De tentoonstelling eindigt met een overzicht van de rol van financiën vandaag de dag, zowel vanuit het perspectief van economische macrosystemen als vanuit het perspectief van de dagelijkse consument.4€ : 10.00 alle 20.00
