De Brikkebouw - Blanche Dael
In de zuidwesthoek van het Sphinxterrein, Aan de Brikkebouw 10, staat de Brikkebouw. Het is de nieuwe locatie van koffiebranderij en theepakkerij Maison Blanche Dael en dateert uit 1875. De vroegere omringende gebouwen zijn afgebroken omdat ze geen monumentale status hadden.In het gebouw werden brikke (bakstenen) gemaakt en vuurvaste ovenstenen van chamotteklei voor de Sphinx. Oorspronkelijk telde het gebouw twee bouwlagen en een zadeldak. In 1923 is het opgehoogd met vier extra lagen in een betonconstrucie, waarbij de nieuwe constructie met balken en kolommen dwars door het oude gebouw is geplaatst. Ook is toen een extern trappenhuis toegevoegd. Sinds 2020 is de monumentale Brikkebouw de nieuwe locatie van koffiebranderij en theepakkerij Maison Blanche Dael. Er is eveneens een Koffiecafé met terras, een koffie- en theewinkel én een Koffieschool gehuisvest. De architecten zijn Trans Form Architecten en de inrichting is van Josef Bischofs een mooie plek om onder het genot van een kop koffie deze Tour te beginnen.
The Student Hotel & Bold Rooftop Bar
Het Student Hotel, Sphinxcour 9Ais een hybride hospitality concept en gevestigd in het historische Eiffelgebouw. Het is daarmee de eerste locatie in een rijksmonument van The Student Hotel groep. Met 378 kamers is het één van de eye catchers van het ‘nieuwe’ Sphinxkwartier. Het historische verleden van het gebouw is op speelse wijze zichtbaar gebleven in het hotel, in het interieur zijn diverse, ludieke verwijzingen naar deroemrijke sanitairfabriek Sphinx van weleer te vinden.Er is een roof-top-bar, een restaurant en er zijn de appartementen in de zijvleugels. Voor het casco herstel van de buitenkant van het gebouw werd Braaksma & Roos Architectenbureau ingeschakeld en voor het inpassen van het hotel in het monumentale pand OZ Architecten. De Eiffel, gelegen aan de Boschstraat, is een enorm industrieel gebouw dat is ontworpen als fabriek van de Sphinx. Dit 183 meter lange gebouw, gebouwd in 1929 in drie verschillende bouwfasen, kreeg de bijnaam "de Eiffel" vanwege de staalconstructie die gebruikt werd en deed denken aan De Eiffel in Parijs. Met zijn industriële bakstenen gevel en vierkante stalen ramen is het een van de meest iconische gebouwen in de stad.Het interieurontwerp is van de hand van het The Student Hotel design-team samen met The Invisible Party.Bold Rooftop Bar: op de 8ste verdieping van het markante Eiffelgebouw kun je niet alleen voor een waanzinnig uitzicht op de stad en omstreken terecht. Bij Bold Rooftop Bar combineer je dit plaatje met een goede kop koffie, een wijntje of een lekkere cocktail. Op de kaart staat ‘social food’: kleine gerechtjes, tapas en antipasti die je samen deelt en uitnodigen tot interactie. Voor eigenaren Pieter en Rob is the sky niet the limit, maar pas het begin. Samen willen ze bezoekers steeds opnieuw verleiden tot genieten en ervaren. Ontwerp: Niels Maier.Ingang via lobby van The Student Hotel - Openingstijden: woensdag t/m maandag 12:00 – 00:00 dinsdag gesloten
Voormalig Commons Restaurant
In het oostelijke deel van het Eiffel gebouw, Sphinxcour 8, was een gedeelte van het complex door Studio Modijefsky getransformeerd tot The Commons; een eigentijds restaurant en bar voor o.a. de nieuwe bewoners van The Student Hotel. Verspreid over drie niveaus, heeft 'The Commons' een gedurfd en levendig interieur, dat het erfgoed van zowel de locatie als het productieproces viert dat vroeger in de oude fabriek plaatsvond.Ontworpen om te dienen als zowel de ontbijtruimte van het hotel als een bar en eetruimte die de hele dag open is, past dit lichte restaurant met een industrieel tintje zich gemakkelijk aan beide aan.Een donkere stalen balk omlijst door twee symmetrische trappen staat centraal, waarbij het ontwerp en de afwerking verwijzen naar de oorspronkelijke structuur van het gebouw. Dezelfde structuur van staal en beton wordt vervolgens gerepliceerd op het lagere niveau om een intieme cocktailbar te creëren. Sinds kort is er een vestiging van een restaurantketen met 'Loetje Maastricht'
De Muziekgieterij
De Muziekgieterij, Boschstraat 5 is een centrum voor popmuziek in Maastricht. Het poppodium is sinds 2013 gevestigd in de TimmerfabriekOp 8 maart 2013 opende de Muziekgieterij haar deuren in de provisorisch verbouwde Timmerfabriek. Het Maastrichtse poppodium kreeg van de gemeente toestemming om maximaal drie jaar in de Timmerfabriek te blijven, waarna het muziekcentrum naar een definitieve locatie elders op het Sphinx-terrein zou verhuizen. De Timmerfabriek bood vóór de verbouwing provisorisch ruimte aan ongeveer 650 bezoekers. Omdat de nieuwe locatie in de Timmerfabriek beviel, gingen meteen na de verhuizing stemmen op om de Muziekgieterij met enkele aanpassingen voor langere tijd op deze plek te houden.In 2014 werd besloten de Muziekgieterij op de huidige locatie uit te breiden. In 2017 startte de bouw naar een ontwerp van Maurer United Architects. Er zijn twee zalen gerealiseerd. In het noordelijk deel van de Timmerfabriek bevinden zich de entree, een ruime foyer en een zaal voor 350 bezoekers. Achter de gerestaureerde gevel van de tramremise is een volwaardige popzaal met een capaciteit van 1100 bezoekers gebouwd. Ten noorden daarvan bevindt zich, eveneens in een nieuwbouwgedeelte, het backstagegedeelte. Het zuidelijk deel van de Timmerfabriek is in gebruik door Bureau Europa. Het tussenliggende deel wordt voor wisselende culturele evenementen gebruikt..
Filmhuis Lumiére
JHK Architecten heeft in samenwerking met Verlaan & Bouwstra Architecten deze voormalige elektriciteitscentrale en ketelhuizen van de Sphinx-fabriek, aan het Bassin 88 in Maastricht, getransformeerd tot Filmhuis Lumiére. Het complex uit 1910 maakt deel uit van het nieuwe cultuurcluster ‘de Timmerfabriek’ en is gelegen aan de binnenhaven ‘het Bassin’ aan de Boschstraat. De herontwikkeling van dit complex maakt onderdeel uit van het stedelijk ontwikkelingsproject ‘Belvédère Binnensingel’, waarbinnen het cultuurcluster als aanjager zal dienen voor de verdere herontwikkeling van dit voormalige industriegebied ten noorden van het centrum van Maastricht.Het complex bestaat uit vier gebouwen: de rijksmonumentale machinehal op de hoek aan het Bassin, twee ketelhuizen direct daarachter en een timmerwerkplaats die de machinehal koppelt aan de overige gebouwen van het cultuurcluster. Interieurontwerp: Dorine de Vos en Rosie Stapel.
Pathé bioscoop
In het Sphinxkwartier in Maastricht opende bioscoop Pathe Maastricht aan de Sphinxcour 1 eind 2015 haar deuren. De bioscoop met 1000 zitplaatsen, ontworpen door de Powerhouse Company en biedt naast het vertonen van films ook faciliteiten voor evenementen als livestreams van concerten en operavoorstellingen. De zalen kunnen ook gebruikt worden voor colleges van de naastgelegen United Nations University.De 130 meter lange gevel strekt zich uit als een theatergordijn tussen de foyer en de straat. De architectuur van het gebouw streeft er naar om de hoogtijdagen van de film, in de jaren ’20 en ’30, in zijn klassieke modernisme vast te leggen. Het ontwerp is een symbiose van industriële architectuur en cinema-glamour.
De Sphinx Passage
De Sphinxpassage aan de Sphinxcour, een ontwerp van Bart van den Boom, is een 120 meter lange overdekte tegelpassage tussen het Eiffelgebouw en Pathé. Bijna 30.000 tegels brengen het Maastrichtse Sphinxverleden in woord, beeld en objecten Met een mix van – onder andere – familieportretten, fabrieksgebouwen, serviesdecoraties, oude reclame-uitingen en toiletpotten vertellen tegeltableaus in 26 hoofdstukken de geschiedenis van de Sphinx en de Maastrichtse keramiekindustrie. Elk tableau wordt ondersteund door een achtergrondverhaal (Nederlands- en Engelstalig)Van de oprichting van de Sphinxfabriek door Petrus Regout tot en met de sluiting van de fabriek in het stadscentrum: via de Sphinxpassage krijgen passanten een uniek inkijkje in de geschiedenis van de Maastrichtse keramiekindustrie. De Sphinxpassage is dagelijks gratis te bezichtigen. Ingangen via de Penintentenpoort, waar het eerste hoofdstuk van de tegeltableaupassage begint, of via het Sphinxcour, waar hoofdstuk 26 de passage afsluit. Bezoekers zijn dagelijks welkom vanaf 08.00 uur. Tijdens de zomermaanden blijft de passage dagelijks open tot 22.00 uur. Alle overige maanden is de passage geopend tot 20.00 uur.
Sint Andrieskapel
De Sint-Andrieskapel aan de Andriespoort 11 ook wel de Andrieskapel geheten, is een voormalige kloosterkapel. De gotische kapel uit circa 1435 was onderdeel van het in 1796 opgeheven Sint-Andriesklooster, een klooster voor vrouwelijke religieuzen. Vanaf circa 1950 is de Sint-Andrieskapel niet langer in gebruik als kerk en vervult het gebouw diverse andere (culturele) functies. Sinds 1966 is de kapel een rijksmonument. In 2017 werd de kapel gekocht door René Holten, een Nederlandse industrieel vormgever. De kapel kreeg een nieuwe gemengde bestemming: atelier, galerie en wonen. Veel van de nieuwe interieurelementen werden door René Holten en Daniëlle Colson ontworpen en uitgevoerd. De historische kapel omsluit als een stolp de nieuwe elementen, die reversibel zijn en zodanig vormgegeven dat ze los zijn gehouden van het bestaande casco ('box in box'), waardoor ze als het ware lijken te zweven in de ruimte. In de noordgevel zijn de 19e-eeuwse raamopeningen voorzien van nieuwe kozijnen, die een abstracte vertaling zijn van de oorspronkelijke kozijnen. De nieuwe entreedeur (axiaal gepositioneerd in de westgevel) werd in eigen beheer vervaardigd en is geïnspireerd op de vormgeving van historische kerkdeuren. De deur heeft een eigentijdse maar monumentale uitstraling door het toepassen van messing, de ritmiek van de bouten en de handgreep met andreaskruismotief.De restauratie en verbouwing was een samenwerkingsproject van René Holten (ontwerper) en architect Jos Nijssen en werd in 2019 bekroond met de Victor de Stuersprijs, de 2-jaarlijkse architectuurprijs van de Gemeente Maastricht.
CPO Project: Les Mouleurs
CPO staat voor Collectief Particulier Opdrachtgeverschap. CPO betekent dat de bewoners zelf de ontwikkeling voor hun rekening namen om in samenspraak met de architect hun (duurzame) woningen te realiseren.Waar ooit de porseleinfabriek van Sphinx was, ten westen van de Boschstraat in Maastricht, staan nu eentweental opmerkelijke woonblokken van verschillende architectenbureaus die alle twee werden ontwikkeld door een Collectief Particulier Opdrachtgeverschap (CPO).Les Mouleurs, Andriespoort 16, (vernoemd naar de mallenmakers van Sphinx) is van Humblé, Willems & Martens Architecten. De bewoners van Les Mouleurs konden meebepalen hoeveel ruimte en welke indeling ze wilden, waar een raam moest komen, een terras, een balkon. Die keuzes bepaalden mede de gevel van het gebouw. Door de glasrijke gevel maakt een van de grootste appartementen in het blok aan de ene kant contact met de historie van de stad, zoals de Andrieskapel, en aan de andere zijde met het groen van de binnentuin.
CPO - De SphinxTuin
De Sphinxtuin aan de Maagdendries, het andere CPO project in een mintgroen gebouw op de andere hoek, is van architect Mathieu Bruls. Dit project bestaat uit een 35-tal appartementen. Naast deze appartementen bevat de SphinxTuin ook 5 grondgebonden woningen. Opvallend is de in het ontwerp meegenomen "groene voorziening" via de klimdraden langs het gebouw.
Woningbouwplan Lindenkruis
Het plan Lindenkruis (diverse locaties) is een ontwikkeling op de voormalige terreinen van de Gemeentelijke Nutsbedrijven in Maastricht. Het plan maakt onderdeel uit van de stadsontwikkeling behorende bij Belvedère. Een grootschalige transformatie van een gedeelte van de stad dat aanvankelijk in gebruik was bij de industrie (Sphinx).Lindenkruis past naadloos in de succesvolle Maastrichtse traditie van stadsvernieuwing: stijlvol, ingetogen en duurzaam. En met een scherp oog voor kwaliteit van architectuur en openbare ruimte, dat tot uitdrukking komt in de detaillering van de woningen, hoven en pleintjes.Dit nieuwe, duurzame woongebied biedt plaats aan zo’n 170 stadswoningen, herenhuizen en appartementen in een mix van koop en huur. Onder het centrale Lindenkruishof bevindt zich een royale parkeergarage. Hoven, pleintjes en veel groen completeren het woongebied. Waar het binnengebied voorziet in hoekwoningen, tussenwoningen en patiowoningen, wordt het plan aan de buitenkant afgemaakt door statige herenhuizen en appartementen. Aansluitend op de bestaande Maastrichtse singels en passend in de rijke Maastrichtse historie van stadsvernieuwing en transformatie. De 24 stadswoningen aan het centrale Lindenkruishof werden gebouwd boven op de ondergrondse parkeergarage van het plan. Voor de 148 parkeerplaatsen is een voorziening aangebracht die het opladen van elektrische auto’s mogelijk maakt.Het plan is ontwikkeld door de RO groep met o.a. de architecten: MTD en AWG architecten, De Drie Architecten, Henk Verheij, iNeX Architecten en N-architecten.
De Brandweer
Deze oude brandweerkazerne aan de Capucijnenstraat 21 is getransformeerd tot een aantrekkelijke omgeving voor horeca en voor ondernemers. De brandweerkazerne had als eerste in Nederland een vrijdragende remise, wat ideaal bleek voor de programmering van de expositieruimte en de horeca met terras. Op de eerste verdieping biedt de bestaande indeling een goede maat voor kleine kantoren. De brandweer is een nieuw brandpunt voor de stad en een impuls voor de gebiedsontwikkeling van Belvédère.In totaal zijn er 24 studio's in De Brandweer. De meeste - 18 stuks - op de eerste verdieping, in het souterrain bevinden zich 6 ateliers. Tim Prins, de ontwerper van dit project, kreeg de Victor de Stuersprijs in 2015 voor deze transformatie.
Woningbouw Charles Vos-Cour
Het werk van de Waalsearchitect Charles Vandenhove, die in Luik verschillende stadsvernieuwingsprojecten realiseerde, komt goed tot zijn recht in het verwante Maastricht. De rode baksteen, de ronde dakvormen en de voor Vandenhove karakteristieke betonnen classicistische ornamenten vormen een homogeen geheel dat goed aansluit bij de omringende bebouwing. De woningen zijn gerealiseerd op een binnenterrein dat door middel vantwee poortgebouwen in het stedelijk weefsel is opgenomen. Achter het poortgebouw aan de Capucijnenstraat bevindt zich een rond plein dat de inleiding vormt tot de voetgangersstraat met aan weerszijden bebouwing over het hellende terrein, beëindigd door een toren van zeven lagen.
De Capucijnenhof
De Capucijnenhof is een voormalig klooster, thans appartementencomplex, gelegen aan de Capucijnengang. Het complex bestaat uit eensterk verbouwde neoclassicistische kapel te midden van 19e-eeuwse kloostervleugels. Een deel van het complex is een gemeentelijk monument.Het complex werd in 1992 verkocht aan een beleggingsmaatschappij, die het liet verbouwen. In de kapel en kloostervleugels werden woningen gerealiseerd. Voor de geslaagde herbestemming ontvingen de architecten Wim van den Bergh en Ger Widdershoven de Victor de Stuersprijs 1999. Aan de oostzijde van de binnenhof verrezen een drietal geschakelde nieuwbouwwoningen naar ontwerp van Wim van den Bergh.
The V-House
V' House aan de Batterijstraat 42 is ontworpen voor eenechtpaar dat oldtimers verzamelt en is ingepast in het middeleeuwse weefsel van Maastricht. Omdat de bouwplaats lang en smal is, werden vides gesneden in het maximaal toegestane volume om ervoor te zorgen dat natuurlijk licht door het hele interieur binnen komt. Een overdekt deel van deze buitenruimte doet dienst als buitenparkeergarage voor de verzameling Aston Martin's van de eigenaren.Omdat het huis gesitueerd is tussen twee historische gebouwen, valt de moderniteit van het gebouw extra op. Het huis is enorm, in totaal 530 m2, en je komt het binnen via twee grote glazen schuifdeuren die in de voorgevel domineren. Deze deuren dienen als de hoofdingang van het huis en gaan naar links of rechts open voor persoonlijke toegang maar worden beide tegelijkertijd ingetrokken om de auto's binnen te laten.Vanwege veiligheids- en privacyoverwegingen hebben deze glazen toegangsdeurengeen handgrepen of sleutelgaten en kunnen ze in plaats daarvan op afstand worden geopend vanaf elke iPhone, waar ook ter wereld. Voor meer privacy werd de voorgevel van het huis voorzien van een gradiëntpatroon van stippen, die zich naar boven verspreiden en daar een patroon vormen van gordijnen die in de wind wapperen.Fotos: @archdaily.com
Kantoor Zuiderlicht
Kantoorrenovatie aan de Kommel 18 met vervanging van voor- en achtergevel kantoorgebouw Zuiderlicht met als architect Mathieu BrulsDe nieuwe gevels zijn als glazen vliesgevel opgevat. Kijk je nu naar het gebouw dan toont dit op een semi-transparante manier het binnenleven. Van binnenuit heb je het gevoel letterlijk tussen de gevels en daken van de buren te zitten.De nieuwe constructie diende alle maattolerantie in het achterliggende casco op te kunnen nemen, en toch onderling per verdieping, akoestisch, brandtechnisch en thermisch isolerend te zijn. Ook wilde het bouwproces zo zijn ingericht dat alle onderdelen elders prefab gefabriceerd konden worden en slechts op de bouwplaats behoefden te worden geassembleerd.Hiertoe is een kozijnsysteem ontwikkeld met een houten binnenkozijn, dat voldoende eenvoudig passend is aan te sluiten op de verlopende ruwbouwconstructies. De buitenzijde van deze houten puien is met onderhoudsvrije aluminium glaslatten en dito zetwerk afgewerkt. Om de uitvoerbaarheid van het systeem te testen is er een proefdeel van een gevelknoop gebouwd en op alle wezenlijke onderdelen getest. Het project oogt alsof het is uitgevoerd met een industrieel alround bouwsysteem, dat enkel maar besteld hoeft te worden. In feite is niets minder waar. De gevel is helemaal “maatwerk”.
De Stadsacademie
Het Maastricht Institute of Arts aan het Herdenkingsplein 12, voorheen Academie Beeldende Kunsten Maastricht en Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten, is een cluster van onderwijsinstellingen op het gebied van de beeldende kunst. Het instituut is onderdeel van Zuyd Hogeschool en is gevestigd in een tweetal gebouwen aan het Herdenkingsplein en de Brusselsestraat in de wijk Kommelkwartier. Onderdeel van het complex is een spraakmakend gebouw van architect Wiel Arets uit 1993.De nieuwbouw van Arets bestaat uit twee volumes die met een luchtbrug verbonden zijn. In het bouwblok naast het hoofdgebouw bevinden zich een auditorium, de bibliotheek en de kantine; in het zuidelijke blok, tegenover de Kruisherenkerk, bevinden zich ateliers. Het minimalistische bouwwerk heeft een betonskelet en is bekleed met glazen bouwstenen, die vooral 's avonds voor een transparant effect zorgen. Ook de vloer van de luchtbrug bestaat uit glazen stenen. Het ontwerp werd bekroond met diverse architectuurprijzen.
Het Kruisheren Hotel
Het Kruisherenhotel aan de Kruisherengang 19is een vijfsterrenhotel in het centrum van Maastricht. Het hotel, onderdeel van Oostwegel Collection (voorheen: Château Hotels & Restaurants), is ondergebracht in het 15e-eeuwse Kruisherenklooster aan de Kommel in de wijk Kommelkwartier.Het Kruisherenhotel is het vijfde gebouwencomplex dat door Oostwegel werd verworven en tot nu toe het meest luxueuze van de vier, thans nog drie hotels binnen het concern. Het voormalige kloostercomplex van de kruisheren, dat in de 19e en 20e eeuw onder meer dienst had gedaan als militair magazijn, Rijkslandbouwproefstation en opslagplaats voor operadecors, werd in 2000 door de gemeente Maastricht overgedragen aan het horecaconcern. In december 2003 ging de ingrijpende restauratie en herinrichting van de gotische gebouwen van start, onder leiding van Rob Brouwers van SATIJNplus architecten. Tegelijk met de verbouwing van het klooster en de kloosterkerk werd het pand Kruisherengang 23, eveneens een rijksmonument, gerestaureerd. Aan de oostzijde van dit pand verrees een modern vormgegeven paviljoen van cortenstaal, een ontwerp van de restauratiearchitect. In beide gebouwen, grenzend aan de kloostertuin, zijn extra hotelkamers en suites gerealiseerd. Bij de inrichting van het hotel is veel aandacht gegeven aan kunst en design. Binnenhuisarchitect Henk Vos werkte daarbij samen met deDuitse kunstenaar/designer Ingo Maurer. De eerder genoemde entree en lichtarmaturen zijn ontworpen door Ingo Maurer; voor de meubels werd gekozen voor hedendaagse ontwerpers.
Sirius Smart Sound Winkel
Deze Sirius Smart Sound winkel aan de Oude Tweebergenpoort 7-A en ontworpen door Maurice Mentjens is gelegen in het oude centrum van de stad, vlakbij de Sint Servaas basiliek. Het interieur is opgebouwd uit grote blokken als een burcht of kathedraal met in de achterste ruimtes een soort catacomben, maar dan van metaal, als een echte Techno Tempel.De metalen blokken die op de muren en plafond je om de oren lijken te vliegen, zijn tevens een grafische verbeelding van het ritme van de bass. B ‘dansende’ gele blokken van de balie lijken verschoven door een bass met de intensiteit van een aardbeving. Daarboven twee aluminium steunberen of spanten met daarin de verlichting (gekleurde TL-lampen en normale gloeilampen).’s Avonds na sluiting kun je het interieur als een cameleon van kleur laten veranderen, omdat het aluminium perfect de kleur van het licht aanneemt. Achter de balie tenslotte zijn connectors op de muur bevestigd waar de nieuwe releases (platen en cd’s) aan opgehangen worden.
Boekhandel Dominicanen
De ruim zevenhonderd jaar oude Dominicanenkerk, gelegen aan de Dominicanerkerkstraat no. 1 in het hart van Maastricht, is sinds 2006 een waar boekenparadijs. Vanaf 1804 werd het gebouw niet meer gebruikt voor religieuze diensten. In tweehonderd jaar heeft de kerk vele functies gekend, maar ze diende voornamelijk als opslagruimte. Vooral de wandschilderingen hebben daarbij schade opgelopen.De restauratie is van Satijnplus architecten. Architectenbureau Merkx + Girod ontwierp en tekende voor het interieur van de boekhandel met 1200 m2 winkeloppervlakte, terwijl er maar 850 m2 vloeroppervlakte beschikbaar was. De architecten wilden de hoogte en de ruimte van architectuur van de Gotiek benadrukken. In 2006 is de restauratie van de kerk afgerond.Na de opening van de winkel, zijn ook de schilderingen, waaronder de wandschildering uit 1337, met de oudst bekende voorstelling van Thomas van Aquino, gerestaureerd. Dat betekent dat de boekenliefhebbers de restauratiewerkzaamheden konden bekijken. In het voormalige priesterkoor van de kerk is een koffiecafé gevestigd voor hongerige en dorstige klanten te spijzen en te laven.
Winkelcentrum Entre-Deux
Entre-Deux, aan het Dominicanerplein is een herontwikkeling in het historisch centrum van Maastricht. Het is gelegen tussen Markt en Vrijthof, waar het zijn naam aan te danken heeft. Het complex verbindt de Spilstraat door middel van een overdekte straat met de Helmstraat. Aan de noordzijde sluit het complex aan op de oudste stadsmuur van Maastricht. Hier kun je middels een brede trap naar een woonplein op de 2de verdieping. Aan de zuidzijde sluit het complex aan op de monumentale Dominicaner-kerk en de restanten van het voormalige Dominicaner-klooster. Het vormt met beide gebouwen een nieuw plein. De bebouwing aan de westzijde vormt een nieuwe straatwand aan de Helmstraat.De architectuur van het complex heeft verschillende verschijningsvormen. Zo is de architectuur van de winkelstraat klassiek en verwijzend naar de Romeinse historie. De architectuur van de Helmstraat verwijst naar de Maaslandse Renaissance-stijl in Maastricht met zijn hardstenen horizontale en verticale banden en omlijstingen. Het plein met woningen op de tweede verdieping is vormgegeven als eenintiem stadshofje. De gebouwen die samen de winkelstraat vormen zijn uitgevoerd in lichtbeige muschelkalk. Centraal in het winkelcomplex bevindt zich een vrijstaand gebouw in rode baksteen.Ontwerp: AMA group & Ger Rosier
Stadhuis & Winkelcentrum Mosae Forum
De architecten van Mosae Forum aan het Mosae Forum 163 zijn jo Coenen en Bruno Albert (Luik). Coenen was van meet af aan bij het project betrokken en maakte in 1997 een ontwerp. Toch werdde opdracht aanvankelijk verleend aan Albert, die een door de gemeente uitgeschreven prijsvraag had gewonnen (waaraan Coenen niet had deelgenomen). Bij de uitwerking van Alberts plannen bleek dat de ontwerpopdracht te beperkt was geweest en dat er te weinig rekening was gehouden o.a. met verkeersaspecten.Jo Coenen werd gevraagd voor een second opinion. Na een grondige studie door het bureau van Coenen werd het project gesplitst: Jo Coenen werd aangesteld als supervisor en mocht het Noordgebouw ontwerpen (later uitgebreid met het Gubbelstraat-complex); Bruno Albert maakte een nieuw ontwerp voor het Zuidgebouw. De gebouwen van Coenen en Albert zijn distinct, maar vormen toch, door stijl en materiaalkeuze, een eenheid. De twee bouwdelen worden aan de kant van de Maas door een glazen luchtbrug verbonden. Voor de inrichting van de gemeentekantoren werd nauw samengewerkt, aangezien de gemeente vereiste dat het complex van binnen één gebouw zou lijken.Het gehele complex bevindt zich boven een parkeerkelder van vier lagen. Het Noordgebouw van Jo Coenen bestaat uit een paperclipvormig bouwvolume en telt 4-6 bovengrondse bouwlagen (aan de Marktzijde slechts 3) en heeft een helderwitte uitstraling. Aan de kant van de Markt valt het kopgebouw met de raadzaal op, omgeven door een gebogen scherm van lichtbruine natuursteen.Het Zuidgebouw van Bruno Albert (eigenlijk twee gebouwen) telt 3-6 bouwlagen en is bekleed met lichtgrijze natuursteen. Een bijzonder element vormt de paraplu-achtige overkapping van het atrium tussen de oude Markt-panden en de nieuwbouw.De winkels en appartementen op het terrein van de gesloopte Gubbelstraatgarage werden door Coenen op een afwijkende manier vormgegeven. Hier geen glas, staal en lichte natuursteen, maar donkere baksteengevels en leien daken, waardoor dit gedeelte beter aansluit bij de bestaande bebouwing.
Voormalige Kamer van Koophandel
Het voormalige kantorencomplex voor de Kamer van Koophandel en de Bouwvereniging Sint Servatius aan de Maasboulevard 5 kent een collageachtig karakter. Het gebouw is op basis van een totaalconcept van Jo Coenen door twee architectenbureaus uitgewerkt. Het slanke witgestucte blokje op ronde kolommen langs het water is van Jo Coenen, het donkere volume van AWG Architecten. Onder de haaks op elkaar staande bouwdelen bevindt zich een monumentale, hellende sokkel. In de dubbelhoge glazen onderbouw van het witgestucte blok is een verdiepingsvloer gehangen, waardoor de directievertrekken een fraai uitzicht over de Maas hebben.Het project bestaat uit twee kantoorstroken van 5 verdiepingen op een sokkel. Deze sokkel heeft een hellend dak dat afloopt naar de Maas en zo een plein vormt. Beide kantoorstroken hebben ieder een eigen gevelopbouw en materiaalgebruik. De kantoorstrook evenwijdig aan de Maas is modern vormgegeven met wit gestucte gevels. De andere kantoorstrook is opgetrokken in donkere baksteen.Het interieur van de kantoren van de Kamer van Koophandel is verbouwd naar een ontwerp van Jo Coenen voor de huisvesting van Grouwels Vastgoed.
Toekomstige Ontwikkeling Landbouwbelang
Aan de Maas op de huidige locatie van het Landbouwbelang aan de Biesenwal 3 verrijst binnenkort een nieuwe woon- en cultuurzone. Het nieuwe plan is een ode aan het roemrijke verleden van de locatie die verbonden wordt met de toekomst in een duurzame herbestemming. Wonen, kunstopleidingen en cultureel erfgoed ontmoeten elkaar hier in een eigentijdse architectuur die een landmark zal vormen voor Maastricht.Deze unieke plek heeft een diepgewortelde geschiedenis waarbij de locatie evolueerde van klooster naar fabriek, van leegstaand pand naar broedplaats van de vrije geest. Binnenkort zal deze locatie opnieuw een transitie ondergaan die voortborduurt op het verleden. Dankzij de integratie van de Toneelacademie Maastricht en het Conservatorium Maastricht van Zuyd Hogeschool, appartementen, studio’s, studentenkamers, een uitkijkpunt op de kraan, een podium, publieke ruimte aan het water, een publieke doorgang en nog zoveel meer.HetSpaanse architectenbureau Tuñón y Albornoz Architects, die verantwoordelijk zijn voor het ontwerp, is een internationaal architectenbureau dat wordt geleid door Emilio Tuñón Álvarez en Carlos Martínez de Albornoz. Ze leggen zich toe op het integreren van ontwerpen en bouwpraktijk met theorie en onderwijs. Gedurende meer dan twee decennia heeft het bureau, dat is voortgekomen uit het kantoor Mansilla+Tuñón Arquitectos, aanzienlijke nationale en internationale erkenning verworven. Ze hebben diverse gerenommeerde Spaanse musea ontworpen, evenals talloze renovatie- en nieuwbouwprojecten, waarbij ze een gevoelige benadering hanteren ten opzichte van de culturele, milieu- en stedelijke waarden van historische contexten. Tuñón y Albornoz werkt voor dit ontwerp intensief samen met hetBelgische Dhoore-Vanweert Architecten uit Hasselt.
Kantoorgebouw Hoen
Dit kantoorgebouw aan het Bassin 120 is de werkplek van Hoen architecten, een Maastrichts architectenbureau dat voortgekomen is uit het kantoor dat al in 1951 door Eugene Hoen in Maastricht is opgericht. Het bureau gevestigd aan het Bassin in Maastricht, werkzaam op alle deelgebieden in de architectuur en heeft een ruime ervaring in de gezondheidszorg, woningbouw, utiliteit en hergebruik van industrieel erfgoed. Daarnaast werkt Hoen architecten samen met gerenommeerde architecten uit binnen- en buitenland waaronder Mario Botta, Jo Coenen en David Chipperfield.
Een kop koffie voor uw Tourgids...
Bied uw Tourgids via onze AlgarveTour site een kop kofiie aan door hier te klikken.
